Een liesbreuk (buikwandbreuk) komt vaak voor. Door een zwakke buikwand ontstaat er een bult in of bij de lies die groter kan worden. Dit zorgt voor vervelende klachten en vraagt om een operatie. Als de liesbreuk geen klachten veroorzaakt, is een operatie niet nodig. In ziekenhuis Bernhoven maken chirurgen samen met de patiënt een keuze na het invullen van de keuzehulp voor een behandeling die het beste bij de patiënt past.
Een liesbreuk is een zwakke plek in de buikwand waar buikvlies, buikvet of heel soms darm naar buiten puilt. Met als mogelijk gevolg vervelende klachten, zoals een branderig en pijnlijk gevoel bij de lies, zwelling en misselijkheid. Maar niet iedereen ervaart klachten bij een liesbreuk, en er is ook niet altijd een zwelling te zien. Klachten kunnen zich ook later ontwikkelen. Dit komt dan vaak door druk op de buikwand in combinatie met zwakke spieren. Bijvoorbeeld bij het ouder worden, maar ook door gewichtstoename, roken, veel en zwaar tillen, te hard persen en veel hoesten.
Het idee dat we elke liesbreuk gelijk moeten opereren, is ouderwets, volgens ziekenhuis Bernhoven. Er is genoeg tijd om een juiste beslissing te nemen. Tenzij het een acute hulpvraag is, bijvoorbeeld wanneer een beklemde liesbreuk uitpuilt en het niet lukt om de zwelling terug te drukken. Sommige mensen leven prima met een liesbreuk zonder ernstige klachten. Een aanzienlijk deel van de patiënten kiest dan in eerste instantie ook voor een behandeling zonder operatie. Wat hierbij kan helpen is het tijdelijk dragen van een verstevigende onderbroek of liesbreukbanden. En wanneer de klachten verergeren, kunnen patiënten altijd nog kiezen voor een operatie. Wanneer patiënten kiezen voor een operatie, zijn er verschillende opties zoals een kijkoperatie of een open operatie via de lies of via de onderbuik. De patiënt maakt samen met de chirurg een keuze. Er is natuurlijk ook een groep patiënten die gelijk kiest voor een operatie omdat het hen rust geeft en de klachten hun leven beïnvloedt. En ook dat is een juiste keuze, benadrukt ziekenhuis Bernhoven.
Sinds 2015 heeft ziekenhuis Bernhoven Samen Beslissen als concept omarmd. Met Samen Beslissen spelen patiënten een actieve rol in het besluitvormingsproces. Met eigen kennis van hun levensstijl en voorkeuren weten patiënten zelf heel goed welke behandeling het beste bij hen past, merken chirurgen uit ziekenhuis Bernhoven op. Na het stellen van de diagnose en het raadplegen van de keuzehulp, overleggen de chirurg en patiënt welke behandeling het meest geschikt is. Het doel is hierbij niet simpelweg het klinisch advies van de chirurg op te volgen, maar samen tot een behandeling te komen die het beste past bij de individuele behoeften van de patiënt. Bijvoorbeeld de ernst van de symptomen en de plannen die de patiënt heeft voor de nabije toekomst zijn van invloed, maar ook het wegnemen van vooroordelen of kennis opgedaan via internet. Alle voor- en nadelen worden tegen elkaar afgewogen, samen met de persoonlijke omstandigheden van de patiënt.
Het valt ziekenhuis Bernhoven op dat patiënten vaak naar het ziekenhuis komen met vooraf gevormde ideeën gebaseerd op ervaringen van anderen, informatie van huisartsen of internetonderzoek. Zo is bijvoorbeeld een operatie bij een liesbreuk, maar ook bij een gescheurde achillespees, niet altijd nodig. Het is de taak van de chirurg om deze aannames en verwachtingen te matchen met medische kennis. Samen Beslissen helpt hierbij door het voeren van een open dialoog en het creëren van een juist verwachtingspatroon. Bernhoven benadrukt dat het belangrijk is om patiënten de tijd te geven om na te denken, informatie te laten bezinken en met hun dierbaren te overleggen voordat ze een definitieve beslissing maken.
Met Samen Beslissen is de werkwijze van de chirurg veranderd. Van standaard naar de operatietafel, naar een open dialoog over de verschillende behandelopties en persoonlijke voorkeuren van de patiënt. In ziekenhuis Bernhoven merken ze dat patiënten meer betrokken zijn en tevredener met hun zorg zijn wanneer ze zelf meer controle hebben over hun behandeling en duidelijke informatie krijgen over hun opties. Patiënten hebben en pakken meer regie over hun eigen gezondheid. De chirurg heeft medische kennis, maar de patiënt kent zichzelf het best. Het is dan ook niet vanzelfsprekend dat alle patiënten voor dezelfde behandeling kiezen, zelfs bij vergelijkbare problemen.
